DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O INNYCH METODACH SPAWANIA

LUTOSPAWANIE MIG

Lutospawanie MIG jest techniką opracowaną w latach 90. ubiegłego wieku. Jest ona bardzo podobna do spawania MIG/MAG. Największa różnica leży w drutach spawalniczych i stapianiu materiału spawanego – podczas lutospawania twardego materiał spawany nie jest topiony.

Podczas lutospawania twardego MIG do elementu spawanego wprowadza się znacznie mniej ciepła niż podczas spawania MIG/MAG. Dlatego technika ta jest idealna do łączenia cynkowanych płyt stosowanych m.in. w motoryzacji. Niska ilość ciepła oznacza, że płyta się nie wygina, a cynkowa powłoka – nie uszkadza. Dlatego też w motoryzacji lutospawanie MIG cieszy się bardzo dużą popularnością. Jest ono także często stosowane w warsztatach samochodowych.

SPAWANIE LASEROWE

Koncepcja spawania laserowego jest prosta: wiązka laserowa generowana przez laser gazowy CO2 lub NdYAG jest skierowana na spawane elementy. Żeby chronić spoinę przed utlenianiem się oraz optykę lasera przed uszkodzeniem, stosowany jest gaz osłonowy.

Do zalet spawania laserowego należą szybkość spawania, wąski ścieg oraz niewielki obszar nagrzewania się. Dlatego też technika ta idealnie się sprawdza, gdy trzeba ograniczać wpływ termiczny prac na element spawany.

Spawanie laserowe jest precyzyjne. Pozwala uzyskiwać bardzo wąskie spoiny oraz pozostawia minimalne zmiany na spawanych elementach. To oznacza, że spawanie laserem pojedynczych elementów jest nieopłacalne. Z drugiej strony wymaga bardzo precyzyjnego dopasowania spawanych elementów, a także stosowania specjalnych uchwytów.

SPAWANIE ŁUKIEM KRYTYM

Spawanie łukiem elektrycznym to technika, w której łuk jarzy się pod ziarnistym topnikiem. Materiał dodatkowy jest dostarczany za pośrednictwem oddzielnie podawanego drutu spawalniczego lub przez podajnik drutu. Podczas spawania ziarnisty topnik topi się na powierzchni spoiny i tworzy warstwę ochronnego żużlu. Topnik może też zawierać metal, który będzie wtapiał się w spoinę i odgrywał rolę materiału dodatkowego.

Spawanie łukiem elektrycznym jest prawie zawsze przynajmniej częściowo zautomatyzowane, dlatego też pozwala bardzo szybko wykonywać długie spoiny. Technika ta jest powszechnie stosowana w średnio ciężkim i ciężkim przemyśle maszynowym oraz w stoczniach.

SPAWANIE ŁUKIEM PLAZMOWYM

Spawanie łukiem plazmowym to proces spawania łukiem gazowym. W tym przypadku plazma to gaz podgrzany do temperatury 15 000–25 000°C, w którym – w otoczeniu gazu osłonowego – pomiędzy nietopliwą elektrodą wolframową a elementem spawanym jarzy się luk.

Zwykle do spawania plazmowego wykorzystywany jest materiał dodatkowy w postaci drutu wprowadzanego do jeziorka. W przypadku spawania proszkowo-plazmowego materiał dodatkowy jest wprowadzany do jeziorka, a gaz osłonowy ma formę pyłu metalowego.

Wysoka gęstość energii generowanej podczas spawania łukiem plazmowym oznacza także, że łuk całkowicie przenika element spawany. Spawanie łukiem plazmowym najlepiej sprawdza się w procesach zmechanizowanych i jest wykorzystywane do spawania m.in. stali nierdzewnej.

ZGRZEWANIE PUNKTOWE

Zgrzewanie punktowe to rezystancyjny proces spajania, w którym elementy zgrzewane są punktowo, nagrzewane prądem do temperatury bliskiej topnienia, a następnie ściskane, co powoduje ich zespolenie.

Technika ta jest stosowana do łączenia blachy – należy je ścisnąć tak, aby nie było między nimi przerwy. Wtopienie reguluje się czasem i prądem zgrzewania. Do zgrzewania punktowego wykorzystuje się specjalną dyszę gazową, którą dociska się do powierzchni elementu spawanego. Dysza zwykle ma niewielkie otwory, przez które wydostaje się gaz osłonowy.

ZGRZEWANIE TARCIOWE

Podczas zgrzewania tarciowego ciepło niezbędne do spawania jest generowane wskutek tarcia. Dwie powierzchnie złącza są ściskane, a następnie obracane w przeciwnych kierunkach. Po rozgrzaniu materiału tak, że jest on miękki, powierzchnie są mocno ściskane i w ten sposób zespajane ze sobą. Ta technika służy do łączenia m.in. osi i prętów.

ZGRZEWANIE WYBUCHOWE

Zgrzewanie wybuchowe to specjalna metoda spajania dwóch różnych typów metali poprzez kontrolowany wybuch. Detonacja powoduje powstanie bardzo wysokiego ciśnienia pomiędzy elementami zgrzewanymi, które łączy je na poziomie atomów. Taka konstrukcja jest niezwykle wysokiej jakości i ma spójne właściwości metalurgiczne.

Zgrzewanie wybuchowe jest stosowane, gdy zachodzi potrzeba trwałego połączenia elementów z dwóch różnych metali.